CUKRZYCA jest przewlekłą chorobą, która powoduje podwyższony poziom cukru (glukozy) we krwi.
Spożyte węglowodany są metabolizowane do glukozy, którą organizm wykorzystuje jako energię. Trzustka produkuje insulinę, która pomaga glukozie dotrzeć do ludzkich komórek. W przypadku cukrzycy jakość produkowanej insuliny jest niewystarczająca lub organizm nie jest w stanie skutecznie wykorzystać tej insuliny. Przy braku insuliny, glukoza pozostaje we krwi, co skutkuje wyższym poziomem glukozy we krwi.
Istnieje różnica między niewystarczającym i nieefektywnym wykorzystaniem glukozy.
Jak rozróżnić rodzaje cukrzycy?
Cukrzyca typu I występuje, gdy trzustka nie jest w stanie wyprodukować wystarczającej ilości insuliny, a brakującą insulinę należy wstrzykiwać. Cukrzyca typu I może rozwinąć się w każdym wieku, ale zwykle występuje w dzieciństwie. Choroba zwykle rozwija się szybko, a objawy są wyraźne. 10–15% wszystkich przypadków cukrzycy to przypadki typu I.
Cukrzyca typu II (cukrzyca insulinoniezależna) jest najbardziej rozpowszechnioną formą cukrzycy. W przypadku cukrzycy typu II wydzielanie insuliny przez trzustkę jest ograniczone, a normalna wrażliwość tkanek na insulinę zostaje utracona. Ten rodzaj cukrzycy może rozwinąć się w każdym wieku. Objawy zwykle następują stopniowo i powoli. Czasami pozostają one niezauważone przez długi czas, a choroba zostaje zdiagnozowana dopiero wówczas, gdy rozwiną się już powikłania i zostaną wykonane badania moczu lub krwi.
Istnieje również mniej znana, ale równie istotna cukrzyca ciążowa, która może rozwinąć się w czasie ciąży. Prowadzi to do poważnych powikłań zarówno u matki, jak i u płodu. Zazwyczaj po porodzie poziom glukozy we krwi kobiety wraca do normy, jednak zarówno dziecko, jak i matka są bardziej narażeni na cukrzycę typu II w ciągu swojego życia.
Co się dzieje, jeśli poziom insuliny we krwi jest zbyt niski lub glukoza nie jest efektywnie wykorzystywana?
Pojawiają się pierwsze objawy, takie jak:
większe pragnienie,
częste oddawanie moczu,
głód,
niewytłumaczalna utrata masy ciała,
zmęczenie,
gorszy wzrok,
powolna regeneracja,
mrowienie dłoni lub stóp lub drętwienie.
Trzeba też zauważyć, że mogą nie wystąpić też żadne objawy. W związku z tym należy monitorować swój stan zdrowia i co najmniej raz w roku poddawać się kontroli u specjalisty.
Jak leczyć cukrzycę?
Pacjenci z cukrzycą nie mogą całkowicie wyzdrowieć, ale chorobę tę można leczyć, aby utrzymać odpowiedni poziom glukozy we krwi, zapobiegać powikłaniom oraz poprawić samopoczucie i jakość życia.
Leczenie cukrzycy typu I opiera się na regularnych, codziennych zastrzykach insuliny, zdrowej i zbilansowanej diecie oraz odpowiedniej aktywności fizycznej. Poziom glukozy we krwi powinien być monitorowany za pomocą regularnych testów.
Terapia cukrzycy typu II opiera się na zrównoważonej i odpowiedniej diecie, regularnych posiłkach, wystarczającej aktywności fizycznej, kontroli poziomu glukozy we krwi i stosowaniu leków obniżających poziom glukozy we krwi. Czasami konieczne są również zastrzyki z insuliny.
Istnieje większe ryzyko wystąpienia cukrzycy typu II w przypadku:
nadwagi lub otyłości,
przy dużym obwodzie talii (ponad 80 cm u kobiet i 94 cm u mężczyzn),
w wieku więcej niż 45 lat,
gdy rodzice lub rodzeństwo chorują na cukrzycę,
przy wysokim ciśnieniu krwi,
przy przebytej cukrzycy ciążowej.
Prosimy nie zapominać o codziennym dbaniu o zdrowie, prowadzeniu aktywnego i zdrowego trybu życia oraz poddawaniu się badaniom profilaktycznym w celu wczesnego wykrycia tej choroby!
